ทุ่งดอกไม้น้ำเจิ่ง wetland พื้นที่เล็กๆแต่สำคัญของชุมชน ในร่มเงาของดอยหลวงเชียงดาว
UNESCO ได้ประกาศให้ “ดอยหลวงเชียงดาว” เป็นพื้นที่สงวนชีวมณฑล Biosphere Reserve แห่งใหม่ของโลก ภายใต้การประชุมคณะกรรมการระหว่างประเทศที่จัดตั้งขึ้นเพื่อยกระดับความสัมพันธ์ระหว่าง “คน กับ สิ่งแวดล้อม” ผ่านเลนส์ของการจัดการธรรมชาติ สังคม เพื่อปกป้องธรรมชาติพร้อมไปกับการยกระดับคุณภาพชีวิต เศรษฐกิจ และวัฒนธรรมของผู้คน เพื่อสร้างความยั่งยืนในการจัดการพื้นที่นิเวศนั้นๆ ซึ่งเป็นข่าวดีมากๆสำหรับพวกเรา ในฐานะคนหนึ่งที่รักเชียงดาว
พื้นที่ฝั่งตรงข้ามน้ำพุร้อนเชียงดาว บริเวณเชิงเขาที่ ดอยหลวง ผืนดินและลำห้วยมาบรรจบกัน พื้นที่เล็กๆนี้มีความพิเศษ ทั้งแง่ของความหลากหลายทางชีวภาพของพื้นที่ชุ่มน้ำ หรือถ้าเรามองผ่านมันด้วยเลนส์ของความเป็นพื้นที่สงวนชีวมณฑล และเป้าหมายของ Man and Biosphere Programme ที่จัดตั้งการประกาศพื้นที่สงวนชีวมณฑล เราจะยิ่งพบว่าการเกิดขึ้นและดำรงอยู่ของพื้นที่แห่งนี้ สะท้อนคุณค่าของความสัมพันธ์ระหว่างคนและธรรมชาติได้อย่างชัดเจน ควายของชาวปกากะญอที่บ้านยางปู่โต๊ะ ช่วยสร้างปลักเจิ่งๆ ให้น้ำจากห้วยแม่ก๊ะกับห้วยแม่มากที่ไหลมาจากดอยหลวงเชียงดาวมารวมกันตรงจุดนี้ ขี้ของมันเป็นอาหารให้พืชท้องถิ่น เช่น แพงพวยน้ำ ผักตบไทย และอีกหลากหลายชนิดที่เราไม่รู้จักชื่อ เป็ดเทศของชาวบ้านก็เป็นส่วนหนึ่งของระบบนิเวศนี้ ฝูงนกยางเปียมากเกาะหลังควาย กินแมลง เห็บ ก่อนบินไปเกาะพักใต้ต้นฉ่ำฉาใหญ่ที่มีกล้วยไม้ไก่แดงห้อยย้อยลงมา และกลุ่มต้นไม้นี้ชาวบ้านก็ช่วยกันอนุรักษ์ไว้ สิ่งเหล่านี้คือความงดงามที่เกิดขึ้นจากคนและธรรมชาติ ณ เวลาหนึ่ง
